Edward Porębowicz

Edward Porębowicz (1862–1937) był wybitnym literaturoznawcą, tłumaczem, profesorem Uniwersytetu Lwowskiego. Przełożył dwie komedie Shakespeare’a: Stracone zachody miłości oraz Wszystko dobre, co się dobrze kończy. Prace te stanowią jedynie uzupełnienie wizerunku Porębowicza jako znakomitego tłumacza, wizerunku opartego przede wszystkim na jego dokonaniach w przekładzie literatury włoskiej i romańskiej, a zwłaszcza kanonicznym tłumaczeniu Boskiej Komedii Dantego.

Porębowicz w unikatowy sposób łączył talent uczonego, przewodnika po obcych literaturach z talentem tłumacza, zdolnego do twórczego odwzorowywania obcych konwencji i stylistyk. Posiadał rozległą wiedzę filologiczną o przekładanych tekstach, cechowała go też świetna znajomość polszczyzny dawnych epok, połączona z wyczuciem prądów modernistycznych. Jest archetypicznym przykładem etosu filologicznego, w którym przekład stanowi naturalną kontynuację studiów krytycznoliterackich, a zarazem formę twórczości poetyckiej. W przełożonych komediach unowocześniał rejestr i składnię, nie wprowadzał jednak znaczących przesunięć semantycznych. Zachowywał podział na wiersz i prozę, w przypadku Straconych zachodów miłości dodatkowo rymował wiersze.

Wszystkie przekłady dramatów Shakespeare’a pióra Porębowicza były retranslacjami poprzedzonymi tłumaczeniami tych samych utworów przez Leona Ulricha. Przekłady te zostały zamówione do edycji pod redakcją Henryka Biegeleisena (1895–1897), a potem wznowiono je w edycji warszawskiej z 1912 roku. Poza tymi wydaniami nie weszły do szerszego obiegu czytelniczego, a teatr sięgał po nie sporadycznie.